В избранные
Смотреть позже
Писарбача, он киска тар, гарм ва танг ба назар мерасид, ки хурӯси маро ба таври комил фурӯ бурд ва маро водор сохт, ки дар дохили он кончаро тамошо кунам ва кончаамро тамошо кунам, аммо НЕ, ман дар даҳони вай кона мекунам ва вай инро дӯст медошт!
Бабаро хам мисли ин мардак мезананд, яъне хурӯси калонеро ба пичкааш зада, бо чунин қувва ба ошиқи ошиқ шудан шурӯъ кардан лозим аст, ки аз ҳаловат дар ҳайрат афтод. Ва он гоҳ ӯ нутфаи худро низ ба вай мепартояд.)